świeżość — ż V, DCMs. świeżośćści, blm rzecz. od świeży (zwykle w zn. 1 4) a) w zn. 1: Świeżość barw. Kwiaty straciły świeżość. Owoce długo utrzymywały świeżość. Mięso wątpliwej świeżości. b) w zn. 2: Młodzieńcza świeżość … Słownik języka polskiego
więdnąć — ndk Vc, więdnąćnę, więdnąćniesz, więdnąćnij, wiądł (więdnąćnął), więdnąćdła, więdnąćdli «o roślinach lub ich częściach: wiotczeć, tracić świeżość, jędrność wskutek utraty wody w komórkach» Nie podlane rośliny więdły. Rośliny więdły od upału, z… … Słownik języka polskiego
zwiędnąć — dk Vc, zwiędnąćnie, zwiądł (zwiędnąćnął), zwiędnąćdła, zwiędnąćdły 1. «o roślinach i ich częściach: stracić świeżość, jędrność wskutek braku wody» Liście, kwiaty zwiędły. Zwiędły bukiet. Zwiędła trawa. 2. «stracić świeżość cery, dostać… … Słownik języka polskiego
więdnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVb, więdnąćnę, więdnąćnie, więdnąćnij, wiądłem, wiądł || więdnąćnął, więdła, więdli {{/stl 8}}– zwiędnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o roślinach lub… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
młody — 1. Być wiecznie młodym a) «zachowywać młodość, nie starzeć się duchowo»: Znam ludzi wiecznie młodych. Józef Czapski miał 85 lat, a kiedy z nim rozmawiałem, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że siedzę obok młodzieniaszka. Viva 23/2000. b) «w… … Słownik frazeologiczny
młody — młodzi, młodydszy 1. «o człowieku: mający te lata swego życia, które oddzielają okres dzieciństwa od wieku dojrzałego; o zwierzęciu: niedawno urodzony, niedługo żyjący; niestary» Młoda kobieta. Młody mężczyzna. Młodzi ludzie. Młody ptak. Młode… … Słownik języka polskiego
nadwiędnąć — dk Va a. Vc, nadwiędnąćnie, nadwiędnąćwiądł a. nadwiędnąćnął, nadwiędnąćdła, nadwiędnąćdły (nadwiędnąćnięty), nadwiędnąćwiądłszy a. nadwiędnąćnąwszy «o roślinach: nieco zwiędnąć, stracić świeżość» Kwiaty w wazonie już nadwiędły. przen. Nadwiędła… … Słownik języka polskiego
powiędnąć — dk Vc, powiędnąćnie, powiędnąćną, powiędnąćwiądł a. powiędnąćnął, powiędnąćdła, powiędnąćdły «o większej liczbie roślin, kwiatów: zwiędnąć; zwiędnąć kolejno, jedno po drugim» Powiędły kwiaty, liście, jarzyny. przen. «potracić świeżość, rześki… … Słownik języka polskiego
rzeźwić — ndk VIa, rzeźwićwię, rzeźwićwisz, rzeźwićwij, rzeźwićwił (dziś zwykle w imiesł. przymiotnikowym czynnym) «czynić rzeźwym, rześkim; orzeźwiać, ożywiać» Rzeźwiący chłód, powiew wiatru. Rzeźwiąca świeżość … Słownik języka polskiego
sczerstwieć — dk III, sczerstwiećeje, sczerstwiećwiał, sczerstwiećwiały «o pieczywie: stać się czerstwym, stracić świeżość» Bułki szybko sczerstwiały … Słownik języka polskiego
